 |
Zondagmiddag 14 april vond
er in de Patmoskerk aan de Hoogkamplaan op Marken een Elvis-Kerkdienst
plaats. Dominee Fred Omvlee, voormalig
legerpredikant bij de Marine en Elvis fan, zong, bad en sprak
met het publiek. De muzikale begeleiding kwam van een Marker
begeleidingsband, welke bestond uit Klaas Springer (bas),
Jan Cornelis Boes
(gitaar), Gerard Schilder (keyboard) en Matthijs Boes
(drums). De organisatie was in handen van de
zending- en evangelisatiecommissie van de Protestantse Gemeente Marken.
De middag begon met "Take my hands", een lied over de liefde
van God waarna dominee Fred zich voorstelde als voormalig
marine-predikant. In 1977 - zo sprak hij - overleed Elvis.
Een schok voor velen, ook voor hem. De gospels bleven en
raakten dominee Fred. Zo begon hij Elvis de kerk in te
brengen tot de dag van nu.
Op de vraag waar je het eerste aan denkt bij Elvis kwamen
vele, zeer verschillende antwoorden. Hij was een gul mens,
gaf veel weg, zelfs Caddilacs. Dominee Fred nam ons mee in
het leven van Elvis en ging terug naar 1935, een arm gezin
met liefde. Elvis en zijn doodgeboren tweelingbroertje
kwamen ter wereld. Geluk en noodlot sloegen tegelijk toe.
Elvis ging om met witte en zwarte kinderen, eigenlijk was
het een verlegen jongetje. Na de oorlog verhuisden ze naar
Memphis, een muzikale goudmijn met vele kerken. Hij nam zijn
eerste plaatje op. Elvis kwam op TV en brak door met "Heartbreak
Hotel". Een film daarover werd op de beamer getoond.
Het liefst zong hij religieuze liederen, hij kwam erdoor tot
rust, onder andere met de gospel "O Lord my God".
Psalm 11 was de psalm van Elvis. In zijn bijbel schreef hij
daarbij "In the lord is my trust, He will guide me".
Ontroerend voor het geloofsleven in die tijd.
Hij wilde niet de ster van het podium zijn maar 'one of the
boys' en werd militair in Duitsland. De twee P's leerde hij
daar kennen. Zijn geliefde Priscilla maar ook Pillen, het
werkte verslavend.
Hij maakte films maar door het gemis met zijn publiek raakte
hij in een depressie. Zijn kracht vond hij in het zingen van
gospels. Hij trok zich terug en schreef onder andere "Crying
in the chapel". Elvis werd "The King" genoemd maar dat wilde
hij niet. Zelfs concerten legde hij daarom stil. "Nee, niet
ik ben de King maar Jezus Christus. Bekend was "If I can
dream".
E.L.V.I.S.
Hij overdacht Elvis met de vijf letters E.L.V.I.S.. De E
staat voor Energie (doet het met oprechte energie); de L is
de Liefde. Dat had hij maar ging er onvoorzichtig mee om.
Daarom, koester de liefde. De V staat voor Verslaving: 'kijk
uit'. De positieve V is Verbinding, hij was een verbinder en
verbond generaties, wit en zwart. De I is van Inspiratie.
Elvis liet zich inspireren door alles wat hij hoorde en gaf
dat terug aan de wereld, wij kunnen dat ook. De S staat voor
Soul, voor Spiritualiteit. Word eens stil en koester het
lijntje naar boven.
We sloten af met gebed, het Onze Vader met "Oh Lord my God,
how great Thou art".
|
|
De Marker begeleidingsband en dominee Fred Omvlee
